महिनादिन भो
टाउको चरचर्ती दुखेको
ढाँड सजिलो गरी बस्न दिंदैन
भोक निन्द्रा कता हरायो कता
मालिक जहिले कामै थोर भो भन्छ
सारै कमजोर भा’ छु, आमा
धामीझाक्री, कुलपूजा, भाकल जे गर्छेऊ गरिदेऊ
एे आमै हऊ ! चांडो गर्देऊ
यसपालि त म सङ्लै फर्किन्न होला |

घरिघरि साथीले
ढोका ढक्ढकाए जस्तो गर्छ
उसै गरी हिंडेको सुन्छु
सपनामा ओरालो गा’ को मात्र देख्छु
स्‍मृतिमा मात्र रहेका बा ले
हाँस्दै, मासु नै मासुको परिकार
अनि दरबार जत्रो घर बनाएर
‘छोरा चांडै अाइज’ भनेको देख्छु
मन साह्रै हलुङ्गो भा’ छ
आमा ! म उठ्दिन होला |

घरमा हुँदा पनि दु:ख मात्रै दिएं
आधी मासू बनाइस् भन्थ्यौ
तिम्ले भनेको कहिल्यै मानिन
मेरै पीरले खिरिलो भयौ
आधा निद, आधा पेट काटेर खुवाएको
पापै पो लाग्छ कि ?
यसपालि ढाका सारी र नौ गेडी जोडिदिउला
तर आमै ! समाचार उठ्दै उठेन भनेको मात्र सुन्छु
मन त्यसै भांचिएको छ
आमा ! म पनि उठ्दिन होला |

उठिन भने
मेरो नास्रो लाग्ला
दाजूभाईलाई हेरेर चित्त बुझाउनु
नातिनातिनीको नास्रो लागे
भतिजभतिजि, भान्जाभान्जी हेरेर चित्त बुझाउनु
बेकामे म, मलाई सम्झेर
नरोई बस है आमा |

उठ्ने प्रयास गरुम्ला
उठ्नै सकिनँ भने
यसले केही गर्न चाहेंन
मेरो रहरहरू कहिल्यै पूरा गरेन नभनेस्
बाँच्दा पनि सुख दिएन
अब मर्दा पनि सुख दिएन भन्दै
कस्तोलाई जन्म दिएछु भनेर
चित्त नदुखाउ है आमा
त्यती गरे
बाकस खोलेर हेरेऊ भने पनि
म हाँसिरहेको हुनेछु |