कत्ती सजिलै मान्छेहरू अर्काको बिषयमा ‘जज’ गर्छन्
र, सजिलै अर्काको चरित्रै बिगारी दिन्छन्,

प्रभा खापुङ

‘डिउटी स्टार्ट’को समय थियो
एउटा बुढी बिमारी लेडीको बारेमा जानकारी दिदै
कलिकहरू भन्दै थिए
उनी छुच्ची छिन्
सराप्छिन्
आदि इत्यादी
यी सब कुराहरू सुन्न म खुशी थिइनँ
तर केही बोलिनँ
अफिसमा गएर उस्को ‘हिस्टोरी’ हेरे
पढ्दैथिएँ म, झण्डै रोएँ
भर्खरै उस्को नाती मरेको छ
छोरीले आत्महत्या गरेकी छिन्
आफू वृद्ध अवस्थामा शीथिल शरीर
सात पटक मेजर अप्रेसन गरिसकेको
अनि एकैछिनमा परिवारविहिन
कत्ती सजिलै मान्छेहरू अर्काको बिषयमा ‘जज’ गर्छन्
र, सजिलै अर्काको चरित्रै बिगारी दिन्छन्,
मलाई उस्को धेरै माया लाग्यो
अनि म उनीसँग धेरै समय खर्च गर्न थालेँ
एकदिन उनले मलाई अङ्गालेर रोइन्
निक्कै साह्रो रोइन्
धेरैबेर रोइन्
अनि थाहा छैन किन म पनि रोएँ
अन्ततः
उनले मलाई भनिन् –‘तैले मेरो छोरिको याद दिलाइस्’
मनमा लाग्यो ‘सायद धेरै माया गर्नु गल्ती पो गरे कि ?’
तर रुनु पनि एउटा उपचार नै रहेछ
त्यसपछि उनी मलाई देख्दा खुशी हुन्थिन्
हिजोआज उनी मलाई छोरी भन्छिन्
अनि म उनलाइ आमा
उनी मलाई देखेर खुशी हुन्छिन् भने
म उनको एक्लोपन देखेर रुन्छु,
कहिले मनमा लाग्छ ‘दयालु मन हुनुपनी आफै दुख्नु रहेछ’,
तर
अर्काको दुखाइमा दुख्ने यो मन
त्यही दुखाइमा रमाइदिन्छ,
उनको खुट्टा कुहिन्दै जादैछ,
उनी सोध्छिन् –‘किन म हिड्न सक्दिनँ ?’
उनको त्यो प्रश्न र उनको एक्लोपनले
पिरोलिन्दै घर आउदै गरेको हुन्छु
अनि मनमा लाग्छ
‘मायालु मन हुनु नि कहाँ सजिलो छ र ?’

हालः वेलायत